عزاداری خالصانه

سال 64 در نزدیکی فاو بودیم. محل استقرار گردان یا رسول(ص) به خط دشمن خیلی نزدیک بود. چند روزی به محرم مانده بود که رزمنده ها خودشان را آماده عزاداری سالار شهیدان ابا عبدالله الحسین (ع) می کردند؛ اما حاجی(فرمانده گردان) شدیداً به دلیل نزدیک بودن مقر با خط دشمن، مخالفت می کرد. حق هم داشت. دشمن در آن روزها مدام به طرفمان خمپاره می زد. بعد از چند روز اصرار رزمنده ها، حاجی بالاخره با این کارشان موافقت کرد. هر شب 2 الی 3 ساعت عزاداری صورت می گرفت که حاج حسین خودش مداحی می کرد. او دستور داده بود که آنها در یک نقطه جمع نشوند، چون ممکنه در لحظه اصابت خمپاره های دشمن، زخمی شوند. آن شب ها به یاد ماندنی بودند و دشمن که صدایمان را می شنید، مدام خمپاره می زد. در این 10 الی 12 شب محرم هیچگونه حادثه ای برای گردان رخ نداد.