رمز پیروزی

اردیبهشت سال66 در منطقه بانه، تخریب چی گردان یارسول (ص) بودم. ساعت 8 شب برای عملیات کربلای10 آماده شدیم. ابتدا 3 نفر تخریب چی و 3 نفر از بچه های اطلاعات عملیات برای توجیح منطقه، پیش فرمانده محورمان، شهید حاج بصیر رفتند. حاجی گفت: عملیات مهمی در پیش است و شما باید کارتان را به بهترین شکل ممکن انجام دهید.
بعد از سخنان حاجی، یکی از دوستان سوال کرد: اگر در جلوی منطقه (منطقه شروع عملیات) هم میدان مین وجود داشت و دشمن متوجه ما شد، چه کار کنیم؟ جواب داد: آن موقع دیگر هیچ راهی وجود ندارد، فقط شما باید در این وضعیت ایثار کنید؛ چون نیروهای زیادی پشت سر شما هستند و با کم کاری شما تلف می شوند.
تقریباً ساعت 9 شب به سوی خط مقدم حرکت کردیم. پس از مدتی، گشت و شناسایی تا نزدیکی دشمن رسیدیم و خوشبختانه میدان مین در آنجا نبود. برگشتیم به عقب و همراه گردان خط شکن به سوی منطقه شروع عملیات رفتیم. تک تیرانداز ـ آرپی چی زن ـ تیر بارچی و فرمانده عملیات به طور افقی قرار گرفتند و عملیات تقریباً ساعت 11 شب شروع شد و به سوی هدف تیراندازی کردند. خوشبختانه عملیات با موفقیت پایان یافت که هدف ما گرفتن شهر ماووت عراق بود. حرف حاجی که باید ایثار و از خودگذشتگی کنیم، رمز پیروزی مان بود.