از جنس غیرت

هر وقت که کاروان جبهه به پادگان شهید جعفرزاده اندیمشک می رسید تا تقسیم شود، حاج بصیر می آمد و خودش را به رزمنده ها معرفی می کرد و می گفت: گردان یا رسول ا... در خدمت شماست. هر کس طالب شهادت است بسم الله.
در عملیات والفجر 8 ما غواص بودیم و حاجی فرماندهی گردان یا رسول ا... بود. چون هوای زمستانی و سردی بود، وقتی وارد آب می شدیم، به خود می لرزیدیم. او برای دلگرمی مان می گفت: بچه ها این سردی ها چند روزه است و طولی نخواهید کشید که در هوای مطبوع و زیبا و دلنشین بهشت خواهید رفت و ثواب این سردی ها را خواهید گرفت. سپس بچه ها را به آغوش کشید و قبل از حرکت به سوی فاو، با همه اتمام حجت کرد و گفت که هرفردی مشکلی دارد، برگردد. این کار حاجی، شباهت زیادی به اتمام حجت امام حسین (ع) با یارانش داشت که فرمود: هر کس نمی تواند و مشکل دارد در این تاریکی برگردد.
بعد از عملیات، به همراه حاجی داخل مسجدی در فاو شدیم. او به ما گفت که بهتر است داخل سنگرهای بتونی برای خواندن نماز برویم. ما هم حرفش را گوش کردیم و از مسجد خارج شدیم. هنوز 10 متری فاصله نگرفته بودیم که هواپیمای عراقی، مسجد را مورد هدف قرار داد. اگر آنجا بودیم همه از بین می رفتیم.
در عملیات کربلای 10 در ماووت عراق، همیشه می گفت که کلاه آهنی به همراه داشته باشیم ولی خودش بر اثر راکت هلی کوپتر عراق که به سر مبارکش اصابت کرد، شهید شد. اگر کلاه آهنی داشت، الان در کنارمان بود. او با تمام این کارهایش نشان داد که فرمانده ای از جنس غیرت است.