فرزند شهیدی که هر شب با يكی از لباس‌های پدرش به خواب می‌رود

 

عكس مربوط به بعد از مراسم سالگرد پدرش است كه به تازگي برگزار شد. همسرم 27 مهرماه 94 به شهادت رسيد و امسال بعد از مراسم سالگردش، بنر نصب شده به همين منظور را به داخل خانه آورده بوديم. محمدمهدي آن روز شمشير رژه پدرش را برداشته بود و مي‌گفت تمام دشمنان را مي‌كشم و بعد شهيد ميشم و ميرم توي بهشت پيش بابا... بعد در همان حالت خوابش برد و عكسش را انداختيم. غصه‌اش از اين است كه چرا بنرهاي پدرم هميشه در سطح شهر نيست. مي‌گويد: «مگر آنها نمي‌دانند كه شهدا زنده هستند.» الان كه تازه سالگرد پدرش برگزار شده، سه روز تمام گريه كرد كه چرا بنر پدرم را باز كرده‌اند. بعد هم خودش بنر را وسط اتاق پهن مي‌كند و با شهيد حرف مي‌زند.

 

 

بله، هرشب يكي از لباس‌هاي پدرش را مي‌پوشد و مي‌خوابد. يكبار يكي از لباس‌هاي پدرش را پوشيد و گفت كاش صبح كه بيدار شدم، شهيد شده باشم. چند روز پيش مي‌گفت خواب بابا را ديدم و گفتم: بابا چرا رفتي كه من بابا نداشته باشم. بابا بهم گفت حضرت آقا پدر همه بچه‌هاي شهيد هستند چون «ببالت» دارند كه براي حضرت علي(ع) است. منظورش ولايت است و نمي‌تواند كلمه‌اش را درست تلفظ كند. يك عكس از حضرت آقا هست كه ايشان در آن تصوير گريه مي‌كنند. محمدمهدي مي‌گويد هر موقع آقا دلش براي بچه‌هاي شهيد تنگ مي‌شود، اين شكلي گريه مي‌كنند. محمد‌مهدي با اين عكس آقا درد دل مي‌كند.

 

 

يكي از در‌ددل‌هايش كه خيلي برايم جالب بود، اين است كه عكس حاج‌آقا شيرازي نماينده ولي‌فقيه در نيروي قدس را كنار حاج‌قاسم ديده بود و به عكس آقا مي‌گفت: ناراحت نباشيد، آقاي شيرازي به خاطر ما رفته‌اند پيش حاج قاسم تا بهشون بگويند اونهايي را كه باباهاي ما را شهيد كردند دستگير كنند. تازه باباهاي ما توي بهشت هستند. ولي شما باز گريه مي‌كنيد. چشم‌هايتان درد مي‌آيد و ما ناراحت مي‌شويم. حاج‌آقا شيرازي اولين نفري بودند كه براي عرض تبريك و تسليت به خانه ما آمدند و چون ايشان به محمدمهدي دلداري داده بود، او هم با زبان بچگانه به حضرت آقا دلداري مي‌دهد. آخر دلداري‌هايش هم به حضرت آقا مي‌گويد براي آقاي شيرازي و حاج قاسم دعا كنيد.

 

 

اين حرف خيلي از خانواده‌هاست چون ترحم و محبت دو مقوله جدا از هم هستند. گاهي برخي به پسرم مي‌گويند ببين در چه سني يتيم شده، خدا به دادش برسه. محمدمهدي هم با همان كوچكي‌اش جواب مي‌دهد بچه‌هاي شهدا يتيم نيستند، چون شهيد زنده است. از نظر من اينطور رفتارها نه تنها باري از دوش بچه‌هاي شهدا برنمي‌دارد، بلكه بيشتر دلشان را مي‌سوزاند. پاسخ من هم اين است كه شما با چشم سرتان مي‌بينيد پدر بچه‌هايتان هستند، اما ما را خدا مي‌فرمايد پدر بچه‌هايتان زنده هستند و نزد ما روزي مي‌خورند. (طبق آيه ۱۶۹ سوره آل عمران و ۱۵۴ سوره بقره) كه مي‌فرمايد «نپنداريد كساني كه در راه خدا كشته مي‌شوند مرده هستند بلكه آنها زنده هستند و نزد ما روزي مي‌گيرند.» خداوند اين افتخار را نصيب ما كرده است كه عزيزانمان به شهادت رسيده‌اند. پس كسي نبايد كاسه داغ‌تر از ‌آش شود. متأسفانه برخي فقط منتظرند تا فرزند شهيدي گريه كند و سريع از او عكس بيندازند. به جاي اين كارها بايد ببينند شهدا چطور رفتار كرده‌اند كه الان آرزوي فرزندانشان هم شهادت است، حتي در سن و سال كم.

 

منبع: روزنامه جوان