یادداشت/ احمد دواتگر

سردار «ییلاقی» فرمانده بی نام و نشان «لشکر 25 کربلا»

سردار «علی ییلاقی» فرمانده بی نام و نشان لشکر 25 کربلا که شاید خیلی‌ها در شهر و حتی استانش نیز نامش را نشنیده و هیچ شناختی از او نداشته باشند، در سالروز میلاد پیامبر گرامی اسلام و امام جعفر صادق (ع) پس از سال ها تحمل درد و رنج ناشی از جراحت باقی مانده از هشت سال دفاع مقدس به شهادت رسید.
کد خبر: ۲۶۹۴۵۰
تاریخ انتشار: ۱۵ آذر ۱۳۹۶ - ۱۵:۱۱ - 06December 2017
 گروه استان‌های دفاع پرس ـ احمد دواتگر؛ بعد از عملیات محرم (آبان ۱۳۶۱) تیپ ۲۵ کربلا همانند دیگر تیپ های سپاه به لشکر تبدیل گردید آن روزها مدتی را در پایگاه شهید بهشتی اهواز مقر اصلی لشکر در گردان مسلم ابن عقیل به فرماندهی شهید «ذبیح الله عالی» حضور داشتم.

 آن هم در زمانی که غالب بچه های اصفهان، یزد و کاشان از لشکر رفته بودند و نیروهای لشکر از سه استان شمالی (مازندران، گیلان و گلستان) تشکیل دهنده آن بودند آقا «مرتضی قربانی» فرمانده سابق تیپ که از اصفهان بودند نیز از لشکر رفته بود و سردار عمرانی از بهشهر به عنوان اولین فرمانده لشکر از مازندران انتخاب گردید. اما حضورش در این مسئولیت چندان دوام نداشته است زیرا مجروحیت شدید سردار عمرانی موجب شد تا وی مدتی را در بیمارستان حضور داشته باشد و همین امر موجب شد تا سردار گمنام و بی نام و نشان سپاه اسلام یعنی حاج «علی ییلاقی» همشهری سردار عمرانی به عنوان فرمانده لشکر همیشه پیروز ۲۵ کربلا انتخاب شد.

تا قبل از اعزام به منطقه ی عملیاتی والفجر مقدماتی در رقابیه (میشداغ) چند باری سردار ییلاقی در مراسم صبحگاه پایگاه شهید بهشتی برای کلیه ی یگان ها سخنرانی کرد.

تا آنجا که ذهنم یاری می کند حاج «علی ییلاقی» را که تنها برای مدتی کوتاه فرماندهی لشکر ۲۵ کربلا را بر عهده داشت، می توان اینگونه معرفی نمود:

فرماندهی با شخصیتی آرام، اما با اقتدار و با جاذبه ای بسیار بالا که در همان مدت کوتاه فرماندهی خود توانسته بود در دل بچه ها جا پیدا کند اما متاسفانه به دلیل مجروحیت شدید از ناحیه سر آن هم قبل از عملیات والفجر مقدماتی برای همیشه از حضور در میادین دفاع مقدس خداحافظی کرده و نیروهای لشکر ۲۵ کربلا از نعمت فرماندهی اش محروم گردند.

در خاطرم هست که همزمان با مجروحیت ایشان در ابتدا در لشکر شایع شده بود که وی شهید شده است اما بعدا مشخص گردید که سردار ییلاقی از همان لحظه ی مجروحیت به کما رفته و به مدت دو سال در وضعیت بیهوشی و نیمه بیهوشی با تخت های بیمارستان دست و پنجه نرم کرده بود.

مجروحیت او آن قدر سخت و شدید بوده است که حتی پس از ترخیص از بیمارستان سال ها قدرت تکلم خود را از دست داده بود تا آن که در نهایت این سردار گمنام و بی ادعای سپاه اسلام که شاید خیلی ها در شهر و حتی استانش نیز نامش را نشنیده و هیچ شناختی از او نداشته باشند، در سالروز میلاد ولادت پیامبر گرامی اسلام و تولد امام جعفر صادق (ع) پس از سال ها تحمل درد و رنج ناشی از جراحت باقی مانده از هشت سال دفاع مقدس به شهادت رسیده و به یاران شهیدش ملحق گردد.

یاد و نام این سردار بی ادعای سپاه اسلام همواره جاودانه باد.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها