گستاخ‌تر شدن مجرمان در سایه عدم بازدارندگی قوانین
گروه اجتماعی دفاع‌پرس - سرهنگ «علی صباحی فرد» رئیس مرکز اطلاع رسانی پلیس تهران بزرگ؛ این روزها ناجا داغدار شهادت یکی از کارکنان مجاهد خود است که در برخورد با اراذل و اوباش و برای تامین امنیت و آرامش شهروندان مظلومانه به شهادت رسید اما آنچه مشخص است این که ناجا یکی از ارکان اصلی برقراری نظم و امنیت و آرامش در جامعه است.
در همه جوامع انسانی امنیت و آرامش زمینه و بستر پیشرفت و تعالی و شکوفایی در همه عرصه‌های اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و ... است و این مهم تنها در صورت جاری و ساری بودن امنیت در جامعه فراهم خواهد شد و اگر خدشه ای به امنيت و آرامش جامعه وارد شود، بطور حتم با چالش های جدی در حوزه‌های مختلف مواجه خواهیم شد و تنها از این ناامنی برخی افراد منتفع خواهند شد که خود عامل نا امنی هستند.
امنیت و آرامش، مانند هوا برای آدمی از ارزش بالایی برخوردار است که هیچ عنصر دیگری را نمی توان جایگزین آن کرد و نبودن آن و حتی غبار آلود شدن آن هم می تواند خفقان را برای ما به دنبال داشته باشد، هوایی که هر لحظه از نعمت آن برخوردار هستیم و تنها فقط زمانی که حتی برای چند دقیقه از آن محروم شویم به ارزش واقعی و حقیقی آن پی می بریم و بطور حتم و یقین امنیت و آرامش هم موضوعی حیاتی است که تنها در صورت نبودن آن به ارزش واقعی آن پی میبریم.
این روزها شاهد وقاحت بیش از پیش مجرمان هستیم بگونه ای که سارقی که توسط پلیس دستگیر شده است دستبند شده در مصاحبه با گزارش گر صدا و سیما با لبخند و با وقاحت تمام از سرقت‌های خود دم می‌زند و به هیچ وجه از کرده خود نگران و پشیمان نیست.
یا اراذل و اوباشی که با وقاحت هر چه تمام تر در مقابل مامور قانون (یعنی کسی که مجری قانون است و براساس قانون می بایست با برهم زنندگان نظم و امنیت برخورد نماید) قداره و شمشیر به دست قدرت نمایی می کند و اینکه سارقی در اعترافات خود به راحتی به دهها سرقت اعتراف می کند و بسیاری مثال های دیگر همه اینها نشان دهنده برخی خلاها و ضعف های قانونی است که این جرات را به مجرمان و خلافکاران می دهد تا به راحتی امنیت و آرامش یک شهر را برهم بزند.
نباید فراموش کرد که امنیت و آرامش به سختی فراهم می شود و با اقدام وقیحانه مجرمانی که پایبند هیچ قانون و مرام و مسلکی نیستند این امنیت و آرامش خدشه دار می شود.
آیا نباید مجرمان به درستی تاوان اقدام مجرمانه خود را بپردازند، آیا نباید مجرمان در کنار پرداخت تاوان جرمی که مرتکب شده اند، تاوان امنیت و آرامشی را که در خدشه دار کردند را بپردازند، آیا این تاوان و مجازاتها نباید بگونهای باشد که تخم مرغ دزدها، شتر مرغ دزد نشوند و درس عبرتی برای سایرین شود.
آیا تا به حال جریمهای مناسب و پشیمان کننده برای کسانی که احساس ناامنی را با عربده کشی و گردن کلفتی و نوچه پروری و در یک محله ایجاد می کنند، اندیشیده شده است.
بدون شک افزایش برخی جرایم نشان دهنده گستاخ شدن مجرمان است چرا که اگر مجازات‌های اعمال شده واقعا جنبه تنبیهی و بازدارندگی می‌داشت امروز شاهد وقاحت بیش از اندازه مجرمان نبودیم.
انتهای پیام/ 241
