شهید هادیان: برای نماز ارزش قائل باشید/ «قناعت» و «تواضع» را سرمشق کار خود قرار دهید

به گزارش خبرنگار ساجد دفاع‌پرس، اسناد و مدارک به‌جای مانده از شهدا، از عشق ناتمام آن‌ها به همسرشان حکایت دارد، نامه‌هایی گاه عاشقانه و گاه همراه با توصیه‌هایی خاص به آن‌ها که خواندن این آثار ما را به سیره و سبک زندگی شهدا آگاه‌تر می‌کند.

نمونه یکی از این اسناد و مدارک، نامه‌ای به‌جای مانده از شهید محمدرضا هادیان به همسرش است که وی در این نامه، همسر خود را به ارزش قائل شدن برای نماز و همچنین «فناعت» و «تواضع» توصیه کرده است. همچنین نگاشته‌های شهید هادیان در این نامه، از عشق و علاقه زیاد او به فرزند و همسرش حکایت دارد؛ اما با این وجود، وی از لذت‌های این عشق و علاقه دل بریده و جان خود را در راه حفظ دین و تمامیت ارضی کشورش، فدا کرده است.

آن‌چه در ادامه می‌خوانید، متن این نامه است:

بسم‌الله الرحمن الرحیم

خدمت همسر عزیزم و ان‌شاءالله صد درصد حزب‌اللهی و مومن خودم سلام علیکم. امیدوارم حال شما و حال دختر گلم خوب خوب باشد و در پناه خداوند متعال با صحت و سلامت کامل زندگی کنید. حاج خانم، نامه پرمهر ولی بعضی اوقات توأم با اشکال شما به‌دستم رسید؛ ولی به هر حال باعث خوشحالی‌مان شد.

ان‌شاءالله از این‌که این‌قدر با فاصله نامه می‌نویسم، زیاد ناراحت نشده باشی؛ چراکه شما باید موقعیت من را هم درک کنی. من هروقت موقعیت مناسب باشد، حتماً نامه می‌نویسم؛ ولی باور کن تا الآن هیچ فرصت مناسبی به‌دستم نرسیده بود و الآن هم چون نامه‌ات آمد، جوابت را می‌دهم. ان‌شاءالله زیاد از دستم ناراحت نشده باشی.

حاج خانم، الان که نامه را می‌نویسم، خسته از بی‌خوابی و مشغول عرق ریختن از گرما هستم. ان‌شاءالله این سختی مورد قبول خدا قرار گیرد.

من هروقت قصد نامه نوشتن می‌کنم، ناخودآگاه مسائلی به ذهنم می‌رسد که مرا مجبور به ذکر آن می‌کند.

اولاً اگر از حال من خواسته باشی، حالم خوب است و اگر دروغ نگفته باشم، فقط یک‌بار مسموم شدم که دو روز در بهداری خوابیدم و حالم خوب شد و الآن صحیح و سالم در خدمت شما هستم؛ و خلاصه هیچ ناراحتی غیر از دلتنگی شما و دخترم ندارم، که ان‌شاءالله این ناراحتی هم با عنایت خدا تحمل می‌کنم.

در این مدت که من این‌جا هستم، امیدوارم شما هم ما را در آن‌جا سربلند کنید و باعث خجالت ما نشوید. اول این‌که برای نماز خود ارزش قائل باشید. به همه احترام کامل بگذارید و قناعت و تواضع را سرمشق کار خود قرار دهید. بعد این‌که در این مدت، سفارشاتی را که به شما کردیم، انجام دهید و خلاصه این‌که باعث شادی مانده و خیال ما را از همه بابت آسوده کنید.

از دختر گلم خیلی خوب مراقبت کن و خیلی دوستش داشته باش. نکند خدای‌ناکرده در این مدت که من نیستم و یا حتی آن‌موقع که هستم، کوچک‌ترین بی‌مهری و یا خشونتی به‌خرج دهی و ناراحتش کنی. خلاصه برایت بگویم که هروقت سعیده گریه کرد و ناراحت بود، فکن کن من ناراحتم و هروقت خدای‌ناکرده او را زدی، فکر کن من را زدی و در آخر این‌که بگویم هروقت خواستی مرا خوشحال کنی، سعیده را بخندان و او را خوشحال کن. ان‌شاءالله خودت هم همیشه خوشحال و سرحال باشی که خوشحالی شما و همه خانواده‌ام، مساوی است با خوشحالی من.

این مسائل را که مطرح کردم از ته دل گفتم، در آخر این‌که قبول کن من در این‌جا به‌یاد شما هستم و همیشه با هر ناراحتی که از شما داشته باشم (که ندارم)، شما را به‌عنوان تنها همسر و یار و همدم خود در تمامی مسائل زندگی می‌دانم و شما را از صمیم قلب دوست دارم. به پدر مادر و برادر و خواهران و همه اهل فامیل‌تان سلام گرم برسان.

به امید سلامتی شما. سلامتی امام و همه رزمندگان پیروزی نهایی اسلام.

محمدرضا هادیان
۱۳۶۵/۳/۲۴
فاو

انتهای پیام/ 113