نگاهی به یک قیاسِ آوانگارد
گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس - هادی کهن‌دل؛ اگر کسی به جز فرمانده‌ی معظم کل قوا، رسانه و جنگ‌افزار نظامی را به بوته‌ی مقایسه می‌سپرد، احتمالا توسط رسانه‌های گروهی به تضعیف ارکان امنیت ملی متهم می‌شد. آن هم در شرایطی که رقابت‌های تسلیحاتی در جهان با جهش عجیب و غریبی رو به روست و جمهوری اسلامی ایران هم برخلاف میل باطنی، ناگزیر است برای دفاع از کشور، بیشتر از گذشته اقتدار نظامی‌اش را به رخ جهان‌خواران بکشد.
باید توجه داشت که در این لحظه، توان موشکی و پهپادی جمهوری اسلامی در قله‌ی بازدارندگی قرار دارد و تکنولوژی دفاعی نیروهای مسلح ایران برای پیشرفته‌ترین کشورها به آرزو تبدیل شده. از قضا این دقیقا همان چیزی‌ست که به موضع اخیر رهبر معظم انقلاب درباره‌ی رسانه، وزنِ مضاعفی می‌بخشد.
فرمایشات راه‌گشای معظم‌له در دیدار با شعرا، بهانه و فرصت مناسبی‌ست برای دست‌اندرکاران رسانه تا رسالت فرهنگی و وظیفه‌ی راهبردی خود را به‌روزرسانی کنند. اگر ما هم مثل رهبر معظم انقلاب، جنگ اصلی را جنگ رسانه‌ای بدانیم و لاجرم در این میدان، رسانه را از موشک و پهپاد موثرتر در نظر بگیریم، در این صورت باید در مسیر بازنگری و تغییر فرهنگ مسلط بر فضای سیاسی و رسانه‌ای کشور گام برداریم.
این مساله قابل انکار نیست که اغلب رسانه‌های کشور به صورت مستقیم یا غیرمستقیم از بودجه عمومی کشور استفاده می‌کنند. اما همه چیز در پول خلاصه نمی‌شود و عمر و انرژی مردم را نمی‌توان قیمت‌گذاری کرد. شوربختانه در حال حاضر بسیاری از شخصیت‌های موثر و نیز احزاب و گروه‌های سیاسی استفاده از ظرفیت رسانه‌های کشور برای اهداف زودگذر و تشکیلاتی را حق مسلم خود می‌دانند و متاسفانه اغلب فعالان رسانه‌ای هم به این روال عادت کرده و با آن کنار آمده‌اند.
وضعیت نامطلوب آگاهی عمومی در کشور به طور مشخص محصول انحطاط و کژکارکردیِ رسانه‌هاست. در این میان انگشت اتهام را صرفا باید به سمت فعالان سیاسی و رسانه‌ای نشانه گرفت. انتظار می‌رود همچنان که نیروهای مسلح از قابلیت‌های‌شان صرفا علیه شیاطین و درندگان عالم استفاده می‌کنند، رسانه‌ها هم با هر گرایش و تفکری به جای تلاش برای حذف و نابود کردن یکدیگر، در چارچوب رسالت ذاتی خود به ایفای نقش بپردازند. انقلاب اسلامی یک پدیده‌ی فرهنگی‌ست و رسالت رسانه در چنین محیطی عبارت است از ارتقاء آگاهی عمومی از طریق تولید محتوا.
بدیهی‌ست که مشکلات فرهنگی نه یک‌شبه ایجاد می‌شود و نه به صورت ضربتی قابل حل است. وضعیت نامطلوب ما هم در نبرد رسانه‌ای از جنس معضلات فرهنگی‌ست و حاصل یک راه طی شده. مهم این است شخصیت‌های سیاسی و فعالان رسانه‌ای در طول زمان نسبت به این معضل فرهنگی آگاه بمانند تا الگوی مسلط بر عادات و رفتارهای رسانه‌ای رفته رفته تغییر کند و به وضعیت مطلوب نزدیک شود.
انتهای پیام/
